zondag 27 december 2015

Je talent opgraven

Het is me zo vaak overkomen. Een geweldig idee. Moet ik gaan doen. Om vervolgens dat idee in mijn hoofd weer helemaal af te breken. "Wie wil dat nou?", "Dat heeft toch geen zin!", "Lekker belangrijk..."

Een paar jaar geleden kwam ik voor het eerst in contact met een coach. "Ik mankeer toch niets meer", dacht ik, met in mijn achterhoofd de psychologen en psychiaters uit mijn verleden. 

Maar wat een verademing toen ik in een coachsessie terecht kwam. Ik mocht mezelf doorlichten. Niet als probleem. Maar als mens. Waarom doe ik de dingen die ik doe?

Zo kwam ik ook terecht bij mijn afbreekgedrag. Ik werd me bewust van dat gedrag. Ik merkte dat ik er last van had. Het was een barrière die ik mezelf had opgelegd. "Ga nu eens stappen zetten om je ideeën in de praktijk te brengen" was een opdracht. En tot mijn verbazing werd een idee dat ik me had voorgenomen uit te voeren een succes. 

Ik had voor het eerst mijn creatieve talent ingezet en er uitvoering aan gegeven. Wat een blijdschap om iets wat je graag wilt uit te voeren.

Mijn nieuwste idee is om zelf coach te zijn. Om weer andere mensen te helpen zichzelf en hun talenten te ontdekken. Want reken maar dat er nog veel mensen zijn die met hun talent onder de arm door het leven gaan. Ze willen graag zinvol bezig zijn. Maar kennen hun talenten niet. Die talenten zijn er al, ze moeten alleen ontdekt worden. Ze moeten naar de oppervlakte komen. Ze moeten worden opgegraven.

Daar wil ik graag bij helpen. 

zaterdag 18 juli 2015

Shirma Rouse: helper die voor zichzelf heeft gekozen

Een van de persoonlijkheidstypen in het Enneagram is de TWEE. De TWEE wordt ook wel de Helper genoemd. Altijd bezig om de ander te helpen met wat in hem of haar is. Is er een probleem? De TWEE staat gelijk voor je klaar. Een geweldig sociaal mens. Maar ook een die geen nee kan zeggen. Die wordt overladen met de problemen van anderen en is helemaal onder de plak van wat de ander van hem/haar verwacht.

Ik las zojuist een prachtig interview in De Volkskrant Magazine met Shirma Rouse, een van de meest geweldige zangeressen die Nederland heeft. Een paar citaten uit dit interview.

"ik kan mensen heel goed laten stralen. Ik ben nogal zorgzaam".

"Die dienstbaarheid zit haar best in de weg. Halverwege het gesprek krijgt ze een 'eureka-moment' als ze vertelt hoe ze zich in Nederland altijd heeft moeten inhouden, om maar niet buiten de lijnen te stappen en het voor Nederlanders niet al te ingewikkeld te maken."

"...als ze ziet dat haar gesprekspartner halverwege de praatsessie met zijn hoofd begint te rollen wegens ietwat stijve nekspieren, dan slaat de zorgzame Shirma Rouse toch weer onverbiddelijk toe. 'Heb je last? Ik heb een fijne oefening voor je. Armen strekken en naar je rechterduim kijken. Doe eens.' "

"Ik genoot er intens van als ik iemand anders kon laten stralen. En ik kon me heel goed aanpassen, dat zei ook iedereen als ik studiowerk had gedaan. Echt waar: ik klink op al die platen anders. Dan hoor je me echt in dienst van iemand anders. Ik maakte opnamen met Henny Vrienten, en zei hij na afloop: 'Wat knap dat jij je stem zo kan aanpassen.' Ik deed het graag en ik deed het goed. Maar tegelijkertijd zat iets mij dwars. Ik voelde mij als een renpaard, met oogkleppen op, bezig met strak gekaderde opdrachten in dienst van een ander. Maar eigenlijk wilde ik vliegen, boven alles uitstijgen en alles overzien. Vrij zijn als zangeres."

Dus je stopte met achtergrondwerk? "Nou, zo simpel ging dat dus niet. Ik bleef maar 'ja' zeggen als ik werd gevraagd, om het iedereen naar de zin te maken. Daardoor ging ik mezelf in de weg zitten, terwijl ik inmiddels toch had gekozen voor een echte zangopleiding, aan het Rotterdamse conservatorium. Ik kreeg steeds meer leuke aanbiedingen voor mezelf maar die moest ik afketsen omdat ik al die andere afspraken had. Dus zei ik 'ja' tegen anderen en verkocht 'nee' aan Shirma. Pas twee jaar geleden dacht ik: er moet iets gebeuren."

"Weet je: je moest eens weten in welke bochten ik me heb gewrongen om in Nederland iedereen tevreden te houden. Terwijl ik mijn muzikale 'ik' helemaal geen ruimte gaf. Ik dacht: iedereen kent me nu eenmaal als die leuke achtergrondzangeres."

Toen ik deze citaten las, zag ik de typische TWEE. Altijd bezig de ander te pleasen. Gelukkig als je complimentjes krijgt over je goede hulp. Overdonderd door alles wat je moet doen voor de ander. Geen tijd voor je eigen dingen. Want die ander wil het zo graag. Ja zelfs: wie ben ik eigenlijk, want ik ben alles wat de ander van me verwacht.

Shirma is een krachtige persoonlijkheid die toch heeft geleerd voor zichzelf op te komen en haar noodzakelijke hulp aan anderen los te laten. Complimenten daarvoor, Shirma!

Ik begin nu ervaring te krijgen in het coachen, ook van deze helpers. Komt ook omdat ik mezelf voor een deel ook herken in dit type. En werkelijk: je kunt leren nee te zeggen. Gewoon oefenen!

Rick Jansen: Coach ontdekken van je persoonlijkheid

Naast talentcoach ben ik nu ook in opleiding als enneagramcoach. Een middel voor mensen om hun persoonlijkheid te leren kennen. Op het gevaar af dat je mensen in hokjes gaat indelen. Daarom was ik aanvankelijk wat afwachtend om er al te diep op in te gaan.

Maar ik heb inmiddels geleerd dat juist het enneagram mensen kan helpen zichzelf te ontdekken, maar ook anderen te accepteren.

Het enneagram deelt mensen in in negen hoofdpersoonlijkheidstypen. Interessant is dat aan de basis van het enneagram negen "hoofdzonden" liggen waaraan elk type zich bezondigt. Door bewust te worden van je type, word je ook bewust van je hoofdzonde en de manier waarop je die probeert te verbergen.

Ik zal op deze plek ook gaan bloggen over ontdekkingen die ik doe over het enneagram. 

donderdag 7 mei 2015

Narcistische talentjes

Toen ik laatst met de leerkracht van mijn zoontje een tienminutengesprek voerde, hoorde ik mezelf zeggen: 'Hij is écht heel bijzonder', waarna ik hem uitvoerig vertelde over de speciale kwaliteiten van mijn eerstgeborene en welke aanpak hij nodig had om de Citoscores hoog te houden. Opeens zag ik mezelf door de ogen van de meester. 'Daar heb je er weer zo een. Zo'n moeder die denkt dat haar kind geweldig is.'

Zo begint een artikel dat op 25 april verscheen in De Volkskrant. Met als titel "waarom onze kinderen narcistjes worden". Hoezo? Veel ouders zijn alleen maar bezig hun kinderen te complimenteren. Ze doen het zo goed. Ze hebben zoveel talent. Gewèldig: mijn kind, de getalenteerde. Maar doordat hij alleen maar complimentjes krijgt, gaat het kind daadwerkelijk geloven dat hij ook echt een speciaal kind is. Dat zorgt er uiteindelijk voor dat kinderen die zo worden opgevoed narcistisch worden. Het hele leven draait om het kind met talent. 

Het ontdekken van talent is mooi. Maar het kan ook overdreven worden. Ik hoor van kinderen die overspannen worden van alle leuke dingen die het moet doen: sporten, muziek, of andere vrijetijdsverplichtingen waar de ouders van vinden dat het kind het moet doen om uit te vinden of het er talent voor heeft.

Er moet ook ruimte zijn voor falen. Om kinderen nare dingen te laten mee maken. Want talent wordt ontdekt door zowel positieve als negatieve ervaringen. Een voetbaltalentje dat nooit vervelende dingen heeft meegemaakt, wordt een over het paard getilde volwassene. Kijk ook maar eens naar al die kindsterretjes die zo leuk en lief waren als getalenteerd kind. De Olson zusjes, Miley Cyrus: volwassenen zonder ruggegraat. 

Geef kinderen een gewoon leven. Met vallen en opstaan. Getalenteerd, zeker. Maar ook zeer getalenteerde kinderen hebben gezonde sturing en ondersteuning nodig. Ouders die hun kinderen een gezond zelfbeeld meegeven. Die hen coachen om het leven aan te kunnen. Want je kunt niet het eeuwige talent blijven.

woensdag 6 mei 2015

The Voice of Holland en talentcoaching

Ze zingen tegen de rug van drie coaches. Zang is hun talent. Ze weten dat. Of zijn er zelf in ieder geval van overtuigd. Daarin ondersteund door familie en vrienden. Die klappen en juichen mee als hun geliefde zingt tegenover de rug van de coaches.

De coaches moeten uitvinden of de zanger ook daadwerkelijk talent heeft voor zingen. Zij hebben ervaring met muziek en de muziekbusiness. En weten waaraan talent moet voldoen. De vraag is dan ook: is het daadwerkelijk talent dat daar staat te zingen, of staat er iemand fraai te zingen zonder talent.

De miljoenen kijkers zijn eigenlijk allemaal coaches. Ze kijken en beoordelen mee of de zanger ook daadwerkelijk talent heeft. Ze juichen mee als een coach omdraait. Of zijn verbaasd als geen enkele coach zich heeft omgedraaid aan het einde van het lied.

Talent moet ontdekt worden. Als sinds jaar en dag draaien in ons land talentprogramma's. Met hetzelfde doel. Het ontdekken van het talent in ons land. Alle zangers en zangeressen zijn er ten volle van overtuigd dat ze talent hebben. Vooral Idols was populair vanwege het afserveren van mensen die geen talent op dit gebied hadden. Sommigen waren er heilig van overtuigd dat ze het talent wel bezaten. Die werden op niet mis te verstane bewoordingen duidelijk gemaakt dat ze dìt talent niet hadden.

Het tweede deel van de talentprogramma's is steevast het coachen van de talenten. De ruwe bolster moet namelijk verfijnd worden. Je zou dan ook kunnen zeggen dat die talentprogramma's eigenlijk meer coachprogramma's zijn. Het talent dat aan het begin goed te horen was, is aan het einde door de coaching uitgegroeid tot een beginnend performer die in staat is de harde muziekwereld in te gaan.

Talent coachen, zoals ik dat voor ogen heb, is in feite niet anders. Het begint met het ontdekken van de eigen talenten. De test die de deelnemer doet is in wezen de auditie van de zanger. Met dat verschil dat de coach al is omgedraaid. Samen gaan deelnemer en coach op zoek naar de talenten van de deelnemer. En in dit geval is er nooit een "dat heb je niet", want: iedereen heeft een of meerdere talenten!

Na de ontdekkingstocht en de herkenning van de deelnemer wat zijn (of haar, maar om het leesbaar te houden, hou ik het hier op de mannelijke kant) talenten zijn, gaat het verder. Dan wordt de deelnemer door de coach gecoacht om te zien waar en op welke manier hij die talenten kan gaan inzetten. Hij gaat begrijpen op welke plekken die talenten gebruikt kunnen gaan worden. En welke opleidingen daarvoor nodig zijn.

Het is jammer dat de talentenshows zich zo beperken tot de show- en sportwereld. Daardoor kan het idee ontstaan dat als je die talenten niet bezit, je helemaal geen talenten hebt. Neem van mij maar aan: iedereen heeft talenten! Het is alleen zaak ze te ontdekken. En ermee te gaan leren werken.

Vandaar mijn motto:

Ontdek je plekje

Rick Jansen, talentcoach: introductie van de blog

Rick Jansen, coaching & training.

Talentcoach.

Ik ben van start gegaan een nieuwe weg in te slaan in mijn leven. Ik ben al jaren in vrije tijd mensen aan het coachen. Daar wil ik meer mee gaan doen.

Ik heb daar gedachten en ideeën over. Als ervaren blogger, wil ik op deze blog daarmee aan de slag gaan. Om de lezer deelgenoot te maken van mijn gedachten. Om mooie ervaringen te delen. Zodat zichtbaar wordt waar ik voor sta als coach.