Ik? Getalenteerd?

Ik kijk naar afbeeldingen op Google, op zoek naar "getalenteerd". Ik zie paarden, atleten, zangers, dansers.

Als het gaat om getalenteerde mensen, denken we blijkbaar aan dat soort mensen.

Ik ben er heilig van overtuigd dat IEDEREEN getalenteerd is: iedereen heeft talenten. De mensen die ik tot nu toe getest en gecoacht heb, stonden verbaasd over de uitkomsten. Ja, zij waren getalenteerd. De een helemaal sociaal en gericht op mensen. De ander in leiding geven. Weer een ander op gebied van les geven.

Het leuke is dat de meesten niet verbaasd waren over de uitkomsten. Ze werden bevestigd. Hooguit dat ze mij vroegen of dit nu echt een talent was. Want dit was voor hen normaal. Wat je gewoon bent om te doen. En dat is dan misschien ook talent. Wat je van nature doet en gewoon bent te doen. Wat voor jou heel normaal is. "Maar dat kan toch iedereen?" was een vraag van sommigen. Nou nee dus. Wat voor de een normaal is, is voor de ander heel moeilijk. Het normale voor jou is jouw talent.

Jij? Ja: jij bent getalenteerd!

Interesse? Geef je op voor een test en coachingstraject!!!

Halina Reijn: enneagram 4 "Ik gedraag me zoals ik wil"

Afgelopen weekend stond er in de bijlagekrant bij De Gelderlander een interview met Halina Reijn.

Leuk van dergelijke interviews is om dingen te herkennen. Ook vanuit de persoonlijkheidstypering van het Enneagram.

Het artikel lezend zie ik vooral het type 4 naar voren komen. Sterk gericht op de eigen individualiteit. Heel erg bezig zijn met het eigen zijn en anders dan anders zijn.

Met haar documentaire De OK vrouw is ze volop in de belangstelling. Wat maakt dit nu uniek? Het feit dat ze een taboe over ongewenst kinderloosheid naar voren brengt. Dat heeft ze niet gewild. Maar is er zelf mee bezig waarom zij dat nu is. En in plaats van dit voor haar zelf te houden, brengt zij dit in de publiciteit.

Wat wil zij? "Ik stoor me niet aan regels of conventies, ik zeg wat ik denk, gedraag me zoals ik wil. En misschien is dat niet normaal."

Dat is mooi van het type 4. Ze zijn zelfbewust en individualistisch. Hebben de neiging hun anders zijn, hun verschil met anderen, te zien als zowel een gift als een vloek. Een gift, omdat dit hen verwijdert van diegenen die ze zien als op de een of andere manier "gewoon". Ze willen niet zijn zoals de gewone of burgerlijke mens. De 4 is toch heel anders dan zo'n burgerlijk type.
Maar ze ervaren het ook als een vloek, omdat dit hen zo vaak lijkt te verwijderen van de eenvoudiger manieren van geluk waar anderen zo gemakkelijk van lijken te genieten. Zoals dus in het geval van Halina een huisje-vriendje-kindje en daarin puur geluk ervaren.  Ook in haar werk geldt dat: "Ook in mijn werk laat ik mij niet hinderen door een burgelijke moraal. In mijn spel ben ik heel extreem en vol overgave."

Veel Enneagramtypen 4 komen niet verder dan zichzelf en zijn daarom vaak niet succesvol. Halina is dat wel. Ze heeft een drive die veel weg heeft van het type 3: de winnaar. Die er alles voor doet om te moeten winnen en daarvoor ook alles weg cijfert. Die combinatie helpt haar volgens mij. De diepte van het type 4 en het willen winnen van het type 3.

Interessant dat ze sommige typeringen voor type 3 absoluut niet ambieert. Zoals het constant bezig zijn met het eigen imago. "Bezig zijn met een geforceerd imago vind ik tijdverspilling. Het is fascinerend dat kwetsbaarheid, eerlijkheid en spontaniteit zoveel agressieve reacties teweeg kunnen brengen."

Wil je er meer van weten? Ik start in september een basistraining Enneagram. Geef je op!

  

Flyer Ken je eigen kracht (of zwakte)

Zo, eindelijk eens een flyer van mijn Ennagram coaching. Neem gerust contact op voor een introductie:

Tel. 06-17040029

E-mail: rickjansen.coach@gmail.com

 



Coaching: wat heb ik eraan?

Coaching is tegenwoordig hot! Overal kom je coaches tegen die coaching aanbieden op allerlei gebied. Maar: door de bomen zie je het bos niet meer.

Daarom even: terug naar het begin. Waarom coaching? Daarover las ik afgelopen zaterdag een interessant artikel in Nederlands Dagblad. Lees het hier.

Een aantal interessante quotes in het artikel over coaching:

Bram Beute, een coach met een praktijk in Zwartsluis ziet een verband tussen een groeiende vraag naar coaching en het wegvallen van plekken waar mensen echt luisteren. 'Behalve als je ervoor betaalt, blijkbaar.' Maar er is volgens hem nog iets aan de hand. 'Een honger naar verbinding. Mensen beseffen dat ze het alleen niet redden. Bij een coach willen ze leren contacten te leggen, kwetsbaarheid te tonen en in relaties te staan.'

Erik de Haan, hoogleraar Organisatie Ontwikkeling & Coaching aan de Vrije Universiteit, voegt daar een element aan toe. Hij ziet een bredere maatschappelijke ontwikkeling. 'De laatste jaren zijn er fundamentele veranderingen in communicatie, verbinding en verbondenheid, en de aard van werken.' Daar komt bij dat computers en netwerken delen van onze taken overnemen. 'Onze bijdrage aan de maatschappij wordt daardoor emotioneler en zingevender. Coaching helpt om over onze eigen emoties, persoonlijkheid en zingevingsproces te reflecteren, op een hoogstpersoonlijke manier.'

Beute: 'Ik definieer coaching als individuele begeleiding van iemand met een concreet doel of een leervraag, waarbij degene zelf regie houdt over zijn eigen ontwikkelproces. Dat gebeurt door luisteren, spiegelen en erkenning geven. Met als doel dat de coachee gaat zien hoe dingen anders kunnen.'

'De effectiviteit van coaching komt voort uit de coachrelatie. Een belangrijke conclusie uit onderzoek van de VU Amsterdam tussen 2011 en 2013 was dat het ging om de 'klik' tussen coach en coachee.
In een wetenschappelijk artikel van Erik de Haan, dat verschijnt in mei, schrijft hij dat 'helpende gesprekken' en 'begeleiding' effectief zijn. Maar ook dat nieuw onderzoek aantoont dat de zogenoemde klik veel minder belangrijk is dat werd gedacht. Er zijn twee zaken die het succes van een coachtraject sterk beïnvloeden: goede overeenstemming over de taken en over de doelen van coaching.'

'Maar een open houding is ook erg belangrijk in een goed coachingsgesprek', vult Yvonne Burger (deeltijdhoogleraar aan het Center for Executive Coaching van de Vrije Universiteit Amsterdam) aan.'De coachee moet zich begrepen voelen. Als hij een oordeel voelt bij de coach, stelt hij zich niet open, is er geen ruimte, dan moet je als coachee stoppen. Vaak heb je dat na één gesprek al door.'

Coaching begint dus bij een vraag, een probleem of een leervraag die je hebt of waar je mee zit. Je komt daar niet alleen uit. Je hebt iemand nodig die je daarbij helpt. Dat is de coach.

Het verschil met een hulpverlener is dat een coach gericht is op de hulpvrager (in coachingstermen "de coachee"). In hetzelfde artikel zegt Bram Beute daarover: 'In therapie is het de therapeut die de lijn trekt en het proces bepaalt. Bij coaching is de coachee veel meer aan zet.'

Dat is ook wat ik zelf terug hoor. Een coachee van mij vertelde na vijf sessies dat de coaching voor haar meer had betekend dan al die jaren hulpverlening. De reden? Hulpverleners nemen je als cliënt bij de hand en vertellen wat je moet doen. Maar daarmee wordt de oplossing niet van jezelf. Je wordt er geen eigenaar van. Ik stelde alleen vragen, waardoor zij zelf moest nadenken en zelf tot oplossingen kwam, waar ze nog nooit eerder op was gekomen.

Dat hoor ik vaak terug: "ik ben toch niet ziek, heb toch geen psycholoog nodig?" Een coach is dus geen hulpverlener. Hij is iemand die naast je staat. Die met je mee denkt. Die verbinding probeert te leggen en je als mens benaderd. Je bent geen cliënt, een probleemgeval, je bent mens met een probleem. En laten we wel wezen: wie is mens zonder problemen? Daarom kan iedereen een coach nemen en zie je ook dat hoger opgeleiden, managers, directeuren en politici een coach hebben.

Dus: kom over de brug en meld je aan als coachee! Mens, durf je problemen onder ogen te zien en ze zelf op te lossen. Met behulp van een coach!!!

Enneagram... Huh, watte?

Rick Jansen, Enneagram coach en trainer. Leuk. coach en trainer, dat is nog te begrijpen. Maar Enneagram, dat is al weer wat moeilijker... Even een tipje van de sluier voor jou.

Het enneagram is al heel oud. Het is een persoonlijkheidsleer. Volgens deze leer zijn er negen persoonlijkheidstypen, die elk weer anders omgaan met gebeurtenissen in het leven. Deze persoonlijkheidsleer wordt zoals hieronder afgebeeld: een cirkel met daarin een negenpuntige ster.

Elk punt van deze ster staat voor een persoonlijkheidstype.Voor ieder mens zijn alle onderdelen van het enneagram enigszins herkenbaar in het eigen leven, maar één type is dominant. Dit dominante type verklaart waarom ik mij op een bepaalde manier gedraag of een bepaalde kijk op de wereld heb.

Elk van de negen modellen kent een beschrijving van behoeftes, aannames en positieve en minder positieve drijfveren om situaties in het leven aan te gaan. Inzicht in het enneagram kan mensen helpen om zichzelf en anderen te begrijpen en ook te begrijpen waarom mensen op een bepaalde manier op elkaar reageren. Het enneagram geeft hulpmiddelen om naar persoonlijke groei te zoeken. 

De negen types zijn achtereenvolgens: 1. de perfectionist, 2. de helper (gever), 3. de doener (succesvolle werker, presteerder, performer), 4. de romanticus (individualist), 5. de waarnemer, 6. de loyalist (skepticus), 7. de optimist (levensgenieter), 8. de baas (leider) en 9. de bemiddelaar (vredestichter).

 Het woord enneagram stamt van het Griekse [ennea], dat 'negen' betekent en [grammos], dat voor 'punten' staat. Oorspronkelijk is het enneagram bedoeld als hulpmiddel voor zelfkennis, zelfverbetering en geestelijke groei.

Vanuit het enneagram ga je begrijpen waarom je reageert zoals je reageert. Want dat is soms lastig. Je denkt soms: waarom doe ik nou zo? Door het enneagram krijg je meer inzicht in de reacties die je van nature geeft.

(Dit is een vereenvoudigde weergave van een tekst op Katholieke Universiteit Leuven).

Wil je meer weten: ik geef korte, betaalbare trainingen over het enneagram, waarbij je in een groep in een dag de basis leert over het Enneagram.

Meer lezen?

De website van mijn docent (Willem Jan van de Wetering)

Voor christenen: Healing and Vision: Het Enneagram voor Christenen?

David Bowie: gevangen in zijn rollen

Nadat ik mijn vorige blog had geschreven, verscheen in De Volkskrant op 16 januari een artikel van filosoof Frank Meesters over het leven en werk van deze moderne artiest.

Interessant daarin is de typering die hij geeft van Bowie. Hij wilde koste wat het kost beroemd worden. En deed daar alles voor. Toen het Bowie niet lukte om beroemd te worden met zijn muziek, bedacht zijn vader, een PR-medewerker, een andere manier om de aandacht op hem te vestigen. Hij richtte het Genootschap ter Voorkoming van Wreedheid tegen Langharige Mannen op. Bowie, toen lang haar dragend, werd al snel uitgenodigd bij de BBC om zijn verhaal te kunnen doen. Toen hij enkele jaren later gevestigd was als muzikant knipte hij zijn haren af en liet ze rood verven, zijn nieuwe personage.

Een ander gegeven was wat Bowie zong in een van zijn nummers "I never lost control". Ik heb de controle nooit verloren. Hij hield de schijn op dat hij totale controle had over zijn leven. En zelfs over zijn naderende dood: niemand wist het en de zaterdag voor zijn dood bracht hij een nieuw album uit met allerlei toespelingen op zijn naderende einde. Zelfs het einde lijkt geregisseerd.

Een deel van zijn populariteit en zijn rolmodel voor in ieder geval twee generaties, is te vinden in dat laatste. Want wij leren tegenwoordig dag we rollen spelen. En we zoeken ernaar om onszelf een bruikbaar image te geven die een bepaalde rol versterkt. Sociale media versterken die neiging. Zijn we echt onszelf of maken we onszelf? 

Bowie was natuurlijk het schoolvoorbeeld van rolwisseling. De schrijver verhaalt hoe hij door de platen van zijn oudere broer veel albums van Bowie tegenkwam. En gefascineerd werd door de verscheidenheid van personages die hij tegenkwam. Waar andere muzikanten artiest werden door hun muziek, werd Bowie de artiest door het totaalaanbod. Zijn muziek en persoonlijkheid (de rol die hij speelde) maakten hem tot de totale artiest. Vandaar ook dat hij als een van de weinige artiesten succesvol was als acteur. 

Een van de laatste acties van Bowie was het uitbrengen van een musical "Lazarus". De regisseur, Ivo van Hove, was op de hoogte van Bowies naderende einde. Hij vertelde dat Bowie zich, nadat hij wist dat hij kanker had, krampachtig vastklampte aan het leven. Naast de musical en het nieuwe album Blackstar had hij alweer vijf nieuwe nummers opgenomen voor een nieuw album. Interessante conclusie van de filosofische schrijver was dat Bowie "slechts de schijn van totale beheersing kon wekken, maar die nooit daadwerkelijk had. Waarschijnlijk was zijn beste en meest constante personage de Bowie die de indruk wist te wekken altijd controle te hebben. Daarin was hij zo goed dat zelfs zijn eigen dood door hemzelf geregeld leek."

Wat mij het meest raakte was de conclusie dat als wij ons vergelijken met Bowie, met al onze rollen die wij onszelf opleggen in deze wereld, je uiteindelijk komt op de onvermijdelijke existentiële vraag: wie ben ik echt? "Ook wij raken verknoopt in de verschillende rollen die we spelen. De verplichting om je eigenleven vorm te geven, geeft juist geen controle, maar stress en een gevoel van controleverlies, terwijl we voor de buitenwereld blijven pretenderen alles in de hand te hebben."

Gedachten bij de dood van een groot artiest

Een groot man is heen gegaan. De kranten en tijdschriften stonden ineens vol met necrografieën. Wij werden geconfronteerd met het verlies van een artiest die zo velen heeft beïnvloed. Mij in ieder geval wel. Toen hij een hit had met "Fame" liet ik zelfs mijn haar aanpassen aan zijn kapsel. 

Een stijlicoon. Iemand die op een geweldige manier de popmuziek heeft beïnvloed door telkens van muziekstijl te wisselen. Een muzikale kameleon. David Bowie. In mijn platencollectie zitten enkele albums die ik grijs heb gedraaid (toen dat nog kon). Het funky "Fame" vond ik een geweldig nummer om heerlijk op uit mijn dak te gaan. Maar veel eerder werd ik op dansavonden geconfronteerd met zijn "Rebel, Rebel", een stevig rocknummer waarbij hij zich met rood haar en opgemaakt gezicht uitdoste.

Hoe is het mogelijk dat iemand zich verpakte in pure rock ("glam rock"), fabelachtige disco ("plastic soul"), elektronische muziek, of nauw samenwerkte met andersoortige artiesten als Queen, Tina Turner of Mick Jagger, toch hoorbaar zichzelf bleef?

Een man van alter ego's, die zich voordeed als iemand en die rol perfect tot in de puntjes speelde. Waar hij na verloop van tijd zelfs psychisch van in de war raakte (zoals bij Ziggy Stardust). Hij vertelde dat hij in die tijd, ondanks zijn succes, zelf het gevoel had “in de auto te rijden terwijl iemand keihard rijdt en jij niet rijdt… en je weet niet zeker of je het leuk vindt of niet.”

Een geweldig artiest dus met een Rock 'n Roll leven met alles wat erbij hoort. Jarenlange escapades met overmatig drugsgebruik. Een seksleven waarin hij eerst verklaarde homoseksueel te zijn, later biseksueel en dat ook tot op het podium tot uitdrukking bracht.

Ik kijk om mij heen en zie veel Bowie-alter ego's. Mensen die net zoals hij een rol spelen. Die willen zijn zoals anderen denken dat ze zijn. Of die zichzelf een rol hebben toegemeten. Ze spelen die rol geweldig. Maar ondertussen komt de vraag boven wie ze nou eigenlijk echt zijn. En soms is die rol zo indringend, dat die de persoonlijkheid heeft overschaduwd. De moeder die moet zorgen en zozeer zorgt dat ze niet meer weet wat zijzelf is of welke behoeftes zij heeft. De wijkbewoner die zich stoer moet voordoen, om niet ten onder te gaan aan de pijn die hij diep van binnen voelt. 

Ik kan mij voorstellen dat mensen om ons heen diep van binnen keihard met Bowie's Space Odditymeezingen: "hier zit ik in mijn tinnen blik. Ver boven de wereld. Planeet Aarde is mooi blauw. En er is niets dat ik kan doen". Je bent populair. Je hebt het gemaakt. Iedereen vraagt wat je doet of aan hebt. En toch ben jij ver van de bewoonde wereld. En dan kan het ineens zijn dat jouw ondersteuner of psycholoog tot de conclusie komt "Je circuit is dood, er is iets fout."

Het lied van de ruimtereiziger die het contact verliest met de echte wereld kan zo heel goed worden toegepast op het gevoel van eenzaamheid temidden van het intens drukke leven van alledag. Kunt u mij nog horen, lezer?

Enneagram Coach? Ja, en nu?

Vrijdag ben ik geslaagd voor mijn opleiding Enneagram Professional Coach.

Leuk, denken veel van u. En nu?

Goede vraag!

Daarom even een korte toelichting.

Het komt soms voor in je leven dat je blijft steken. Dat je het gevoel hebt tegen een barrière op te lopen. Dat dingen niet meer zo gaan zoals je wilt. Je komt jezelf tegen en weet niet hoe je jezelf kunt veranderen.

Dat is het moment om een coach in te huren. Niet omdat je een psychologisch of psychiatrisch probleem hebt. Maar omdat je ergens mee zit, waar je niet uit komt. En geloof me: dat heeft iedereen! Of je nou een "probleem mens" bent of een dik betaalde directeur.

Een coach staat naast je om met je mee te kijken naar waar de problemen vandaan komen. Om eens dieper te kijken dan je neus lang is.

Of je uit de problemen komt? Dat hangt van je eigen inzet af. Een coach met een niet welwillende klant komt niet ver. Maar als jij je voor de volle honderd procent inzet, kom je echt heel ver.

Neem gerust eens contact op als je mij als coach wilt inhuren. Het eerste gesprek is gratis! Als je dan verder wilt gaan, maken we een redelijke prijsafspraak die op jouw portemonnee is afgestemd.